Mannen leggen niet de link tussen een meer evenwichtige verdeling van de zorgtaken en een gelijkere verloning tussen vrouwen en mannen. Ook vrouwen koppelen een gelijke taakverdeling thuis niet spontaan aan meer kansen op de arbeidsmarkt of een hoger loon. Dat blijkt uit nieuw onderzoek dat ZIJkant naar aanleiding van haar achttiende Equal Pay Day liet uitvoeren door marktonderzoeksbureau Ipsos.
Nochtans is de loonkloof v/m wel degelijk voor een groot deel terug te brengen tot een traditioneel rollenpatroon in het huishouden. Zeker zodra er kinderen komen, lijkt het alsof vrouwen voor de rest van hun leven vasthangen aan een navelstreng. En die kan behoorlijk in de weg zitten, toont de originele campagnefilm van mortierbrigade en Czar. Voor Equal Pay Day roept ZIJkant vaders dan ook op om de taken eerlijk te verdelen, en pleit de organisatie om het geboorteverlof gelijk te trekken met de moederschapsrust.
Om mannen aan den lijve te laten ondervinden hoe de zorg voor kinderen de loopbaan van vrouwen bemoeilijkt, organiseert ZIJkant op 24 maart, Equal Pay Day zelf, een Big Baby Race op het Brusselse Albertinaplein.
Vrouwen verdienen op jaarbasis nog steeds 23% minder dan mannen, waardoor ze 83 dagen langer moeten werken om aan hetzelfde loon te komen. Daarom valt Equal Pay Day, de dag voor gelijk loon v/m, dit jaar op 24 maart 2022. Aan dit tempo moeten we nog 58 jaar wachten op gelijk loon.
Goed begonnen
Eerst het positieve nieuws: de loonongelijkheid verkleint wel degelijk. Bij alleenstaanden zonder kinderen is de loonkloof op basis van uurlonen zelfs negatief (-7%), in het voordeel van vrouwen.[1] Keerpunt is de leeftijd tussen dertig en veertig jaar: vanaf dit moment stijgt het loonverschil steil, om te eindigen in een pensioenravijn van 33%. Niet geheel toevallig ontstaat de loonkloof op het moment dat mensen kinderen krijgen.
Cijfers van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen tonen aan dat vrouwen en mannen zonder kinderen per uur ongeveer evenveel verdienen. Maar met elk extra gezinslid vergroot de loonkloof, van 1,5% (geen kinderen) naar 4,8% (1 kind) tot 5,7% en 6,3% bij respectievelijk 2 en minstens 3 kinderen.[2] Moeders zien hun inkomsten vooral dalen omdat zij hun betaalde arbeid terugschroeven. Volgens Europese cijfers stijgt het aandeel deeltijds werkende vrouwen naarmate het aantal kinderen toeneemt. In België werkt bijna de helft van de vrouwen deeltijds (42,5%), waarmee ons land op de zesde plaats staan van de EU-ranglijst inzake deeltijds werkende vrouwen.[3] Opvallend: mannen gaan net minder deeltijds werken als hun gezin uitbreidt. In België werkt slechts 11,8% van de mannen deeltijds.
Nieuw onderzoek: mannen over taakverdeling (en wat vrouwen daarvan denken)
Dat de taakverdelingen thuis onevenwichtig verdeeld zijn, wisten we al uit eerdere onderzoeken. We stelden ons de vraag wat er nodig is voor vaders om meer te zorgen. In opdracht van ZIJkant voerde marktonderzoeksbureau Ipsos daarom een kwalitatief onderzoek over het huishouden bij 24 samenwonende/gehuwde vaders met jonge kinderen. Enkele bevindingen werden nadien getoetst aan een kwantitatief onderzoek over heel België, bij 975 samenwonenden/gehuwden met iemand van het andere geslacht, van 18 jaar tot 55+. Vrouwen maakten hier de helft van de deelnemers uit. Drie resultaten vielen ons op.
Wanneer het over hun eigen gezin gaat, leeft bij de bevraagde vaders doorgaans het gevoel dat er zich een dynamisch evenwicht in het huishouden heeft geïnstalleerd. Ze erkennen dat de komst van kinderen een drastische impact had op het takenpakket en de taakverdeling, maar de meesten zijn van mening dat de man zijn steentje evenwichtig bijdraagt.
Wat denken de vrouwen hierover:
Het kwantitatief onderzoek toont een genuanceerder beeld: meer dan de helft van de vrouwen (62%) vindt dat zij (iets) meer doen dan hun partner in het huishouden. In de leeftijdsgroep 35-54 jaar loopt dit op tot 67%, niet toevallig komt dit overeen met de levensfase waarin veel mensen (kleine) kinderen hebben. Daarnaast geeft 47% van de mannen aan dat ze de taken ongeveer gelijk verdelen. Maar hiermee is slechts 31% van de vrouwen akkoord.
Tijd blijkt uit het onderzoek een zeer bepalende factor in de taakverdeling bij de bevraagde mannen: wie tijd heeft, doet meer taken. Het wordt dan ook als logisch ervaren dat een deeltijds werkende partner meer doet in het huishouden dan een voltijds werkende partner. Het deeltijds werk wordt zo gezien als een compromis om het huishouden leefbaar te houden, wat mogelijk de (eenzijdige) perceptie van een ‘evenwicht’ verklaart.
Gevraagd naar een ideale taakverdeling, staan de bevraagde mannen in het kwalitatieve onderzoek dan ook vooral open voor oplossingen die meer tijd geven. Ze zouden het fijn vinden als de overheid externe hulp en flexibel werken promoot, zoals flexibeler ouderschapsverlof, een eindejaarspremie in verlofdagen, de vierdagenwerkweek met behoud van loon of fiscaal interessantere huishoudcheques. Van de werkgever verwachten ze vooral flexibiliteit en vertrouwen. Opvallend: wat men de partner (en zichzelf) gunt is meer me-time, meer rust en meer quality time samen. De vrijgekomen tijd wordt niet gezien als een kans voor de partner om zich meer toe te leggen op haar werk.
De link tussen minder arbeidstijd en meer zorgtijd wordt dus wel gelegd, maar vreemd genoeg denken vaders, gevraagd naar de gevolgen van een ongelijke taakverdeling thuis, niet spontaan aan de professionele impact voor de partner. Zij beseffen met andere woorden wel dat tijd besteed aan huishouden en zorgtaken ten koste gaat van werktijd maar kijken niet naar de gevolgen daarvan op de arbeidsmarkt, zoals het feit dat vrouwen minder verdienen of minder kans maken op promoties.
Het kwantitatief onderzoek bevestigt deze redenering: slechts 3% van de mannen verwijst naar verhoogde carrièrekansen of een beter/hoger loon voor de partner als mogelijk positief gevolg van een evenwichtige taakverdeling.
Wat denken de vrouwen hierover?
Kortweg: hetzelfde. 5% van de vrouwen verwijst in het kwantitatieve onderzoek naar het verhogen van de eigen loopbaanmogelijkheden als mogelijk positief gevolg en amper 2% (!) denkt aan een hoger loon. Hierbij worden geen verschillen vastgesteld naargelang leeftijd: ook jonge vrouwen maken dus niet de link tussen een evenwichtigere taakverdeling thuis en meer loopbaankansen voor zichzelf.
Deze resultaten zijn opvallend, aangezien cijfers aantonen dat het aandeel deeltijds werk bij vrouwen wel degelijk een zeer grote impact heeft op de loonkloof v/m in België: na correctie voor arbeidsduur daalt de loonkloof bijna met twee derde: van 23% naar 9%. Ook de pensioenkloof is in belangrijke mate toe te schrijven aan het grote aandeel deeltijds werk bij vrouwen gedurende hun loopbaan.
De resultaten van het Ipsos-onderzoek werden door ZIJkant aangevuld met diepte-interviews bij 17 vaders en 3 moeders met jonge kinderen. Je leest het volledige onderzoek, aangevuld met internationale good practices én onze beleidsaanbevelingen in de publicatie ‘Vaders weten waarom’.
Het mag duidelijk zijn dat het krijgen van kinderen vrouwen nog steeds benadeelt op de arbeidsmarkt, aangezien de zorgtaken vooral bij hen terechtkomen. De combinatie werk-gezin blijkt moeilijk, en moeders betalen hiervoor de hoogste prijs. Het lijkt alsof die navelstreng nooit wordt doorgeknipt.
Campagnefilm: vrouwen lopen geen gelijke wedstrijd
Vrouwen lopen geen gelijke wedstrijd op de arbeidsmarkt, doordat ze vaker gebonden zijn aan kinderen. Met dat idee gingen communicatiebureau mortierbrigade en productiehuis Czar aan de slag voor de achttiende Equal Pay Day-campagne van ZIJkant. In de campagnefilm getuigen voormalige vrouwelijke sporters over hoe hun carrière veranderde door het moederschap. Ze doen hun uiterste best om te blijven presteren, maar evident is dat niet, met zo’n navelstreng.
Gelukkig blijken deze sportvrouwen volleerde multitaskers. Zo ruilde de wereldkampioene hamerslingeren de hamer dan maar voor haar (eigen) zoon, die ze aan zijn navelstreng door de lucht zwiert. De polsstokspringster bedacht een katrolsysteem waardoor haar zoon de navelstreng kan op- en afrollen. De synchroonzwemmers hebben dan weer meer werk om niet in de knoop te geraken.
De achterliggende boodschap is: mannen, stop dit gekkenwerk en neem jullie verantwoordelijkheden op. Want laten we wel wezen: de zorg voor kinderen kan door beide partners gebeuren.
Radiospot
Op Equal Pay Day hoor je op de radio hoe een vrouw afziet bij het dragen, baren en borstvoeden… om dan uiteindelijk minder te verdienen dan een man.
De spot komt op Radio 1 (blok van 08:58 en 12:58), Radio 2 (blok van 06:58) en Nostalgie, Bel RTL, Radio Contact en NRJ Vlaanderen.
Beluister de spots hier.
Call to action: Rad van Fornuis
Hoe zit het met de taakverdeling bij jou thuis? Wie maakt de lijstjes, denkt aan het eten en staat aan de schoolpoort? Draai aan de digitale versie van ons Rad van Fornuis en vergelijk je score.
Samen uit, samen thuis
Zowel uit het Ipsos-onderzoek als uit de eigen diepte-interviews blijkt dat vaders zelf vragende partij zijn voor een uitbreiding én een verplichting van het geboorteverlof. ZIJkant pleit daarom voor het gelijktrekken van het geboorteverlof met de moederschapsrust, zodat vaders recht hebben op vijftien weken verlof, waarvan tien weken verplicht dienen opgenomen te worden. Hierdoor staan vrouwen en mannen niet alleen op gelijke voet thuis, maar ook op het werk. Het werd meermaals bewezen reeds dat werkgevers meer geneigd zijn om bij een aanwerving of promotie voor een man te kiezen, uit angst voor uitval door moederschap. Een vergoeding aan 100% van het loon tijdens het hele verlof neemt de financiële drempel weg.
Een échte verkorte werkweek
Daarnaast blijft ZIJkant ijveren voor het invoeren van een collectieve arbeidsduurvermindering. Het grote aandeel deeltijds werk bij vrouwen wijst op een combinatieprobleem. Een dertigurenweek geeft zowel vrouwen als mannen de kans om een carrière uit te bouwen én tijd te maken voor zorgtaken.
Contact
Deze campagne kwam tot stand met de steun van Gelijke Kansen Vlaanderen
[1] IGVM, Loonkloofrapport 2021.
[2] IGVM, Loonkloofrapport 2021.
[3] Employment – Part-time employment rate – OECD Data
Download het persdossier met de nieuwste cijfers over de loonkloof v/m en alle info over Equal Pay Day 2022.
Hoe zit het met de taakverdeling bij jou thuis? Wie maakt de lijstjes, denkt aan het eten en staat aan de schoolpoort?
Draai aan de digitale versie van ons Rad van Fornuis en vergelijk je score.
De resultaten van het Ipsos-onderzoek werden door ZIJkant aangevuld met diepte-interviews bij 17 vaders met jonge kinderen en 3 van hun partners.
Hieronder lees je wat zij denken over de taakverdeling en wat ze nodig hebben om meer te zorgen. De volledige interviews vind je in de publicatie Vaders weten waarom.
Taakverdeling thuis
Bert (37): “Elke man die ik ken doet sowieso meer in het huishouden dan zijn vader.”
Jasper (33): “We communiceren goed en geven elkaar ruimte. Het is soms moeilijk als vader die heel betrokken wil zijn in te schatten of je meer doet dan je eigen vader en of dat dus veel is, of dat ik meer doe dan de helft.”
Bert (37): “Vroeger deed mijn echtgenote veel meer. Ik voelde mij niet zo zelfzeker en ik had nog niet zo veel vertrouwen in mijn rol als ouder. Als ik praat met andere papa’s over zulke dingen merk ik dat er ook bij hen een heel grote aarzeling is. Het is precies niet veilig om onder mannen met elkaar te spreken over de kinderen of de wasmachine.”
Nektar (47): “De vroedvrouw zei me: ‘Als je wil dat je relatie standhoudt wees dan geen een clichéman, maar zorg dat je betrokken bent bij het hele proces. En blijf mee wakker ’s nachts tijdens de borstvoeding.”
Jonathan (37): “Het meeste doet Vanessa. Zij zorgt ervoor dat Phil aangekleed is en gewassen wordt. Ik breng hem naar school en Vanessa gaat hem terug ophalen. Koken en naar de winkel gaan hangt ervan af wie het drukste bezig is. In de week kookt Vanessa meestal en in het weekend ik.”
Vanessa (40, vrouw van Jonathan): “Het is heel zwaar eerlijk gezegd. Ik zou heel graag wat meer hulp hebben of wat minder werken, maar financieel is dat geen optie. Jonathan heeft ook heel weinig tijd, maar ik denk dat hij niet goed beseft wat ik allemaal doe. Alles loopt dankzij mij, en dat beschouwt hij als een evidentie.”
Dries (45): “Afspraken maken op voorhand moet niet, je kan dat pas doen als de kinderen er al een tijdje zijn. Ik was natuurlijk ook bereid om veel dingen op me te nemen, terwijl ik zie dat sommige vaders dat helemaal niet doen.”
Tuur (36): “Alles wordt een beetje besproken aan de hand van de planning en de balans zit wel redelijk goed. Ik zal sneller naar het containerpark gaan en doe iets meer het koken en de boodschappen en zij eerder de relatie met de school en Kind en Gezin.”
Walt (43): “Als het uitkomt proberen we de zorg voor onze dochter ’s morgens echt per dag te wisselen zodat we allebei een moment in het weekend iets langer in bed kunnen liggen. Zo kunnen we wat meer me-time creëren.”
Bart (34): “De verdeling zit niet goed, maar dat komt vooral door praktische overwegingen en het is geen bewuste keuze. Yannicke vindt het jammer dat ik niet meer meedenk en plan, maar ik denk wel dat ze blij is met de andere dingen die ik doe.”
Thomas (36): “Dorien is iemand die het huishouden continu bijhoudt en ik ben iemand die uit of aan staat. Ofwel neem ik mijn rustmoment ofwel doe ik heel veel ineens. Het enige wat af en toe een discussiepunt is, is dat ze mij moet aansporen. Ik ben iemand die het dadelijk wel zal doen, maar dat lijkt niet altijd zo.”
Marc (65): “De taakverdeling gaat uiteindelijk over een onderhandeling zonder woorden. Als je allebei niets doet, moet er iemand het initiatief nemen om ofwel afspraken te maken, ofwel het huishouden op zich te nemen. Als er geen duidelijke afspraken zijn, komt de last terecht op degene die zich verplicht voelt om het initiatief te nemen. Meestal is dat de vrouw, maar soms is het andersom.”
Renate (45): “Voor het huishouden gaat het er vooral om een gezellige thuis te hebben. Op woensdag wanneer ik vrij heb moet ik mezelf verplichten die tijd voor mezelf te nemen in plaats van praktische zaken te doen. Ik wil nooit meer voltijds werken. Ik vind het een luxe om extra tijd te hebben.”
Wat hebben mannen nodig?
Bogas (25): “Laura had afgezien van de bevalling en dan was ik er om haar te steunen. Na twee weken moest ik opnieuw gaan werken, het was moeilijk om hen dan zo snel achter te laten. Van mij mogen ze het vaderschapsverlof nog verder verlengen, en zelfs een periode voorzien voor de bevalling. Op zich gaan die paar dagen op je hele carrière het verschil niet maken, maar andersom maken ze wel een verschil in de verwerking van wat er juist gebeurd is.”
Bert (37): “Als je het niet verplicht, zullen mannen het niet opnemen.”
Niels (34): “Als de man en vrouw even lang moeten thuisblijven tijdens de zwangerschap en na de geboorte, denk ik dat de vrouw meer kansen krijgt op de arbeidsmarkt. De overheid zou mannen daarbij moeten forceren. Ik denk dat er immers veel mensen zijn die vanuit een oubollige traditie denken.”
Ercan (42): “Geef moeders en vaders een verplichte tijd thuis als ze net ouders zijn geworden, zodat ze beiden direct in die rol kunnen kruipen. Nu blijft de vrouw vaak achter waardoor zij automatisch het zorgende deel op zich neemt. En maak kinderdagverblijven een stuk goedkoper, want die zijn belachelijk duur. Sommige mensen houden soms meer over door thuis te zitten en voor hun kinderen te zorgen dan te gaan werken en ze naar de crèche te sturen.”
Frederik (39): “Het geboorteverlof optrekken naar twintig dagen is absoluut ridicuul. De grootste ongelijkheid tussen mannen en vrouwen begint gewoon daar. Vrouwen worden in de zorgfunctie gedwongen en mannen worden gedwongen om niet te zorgen. Dat is absoluut fout. Sommige vrienden denken na die vijftien dagen dat het wel goed is, zij zien de ongelijkheid niet die daardoor ontstaat. Veel vrouwen trouwens ook niet. Dus inzetten op sensibilisering kan wel een grote impact hebben. Met mijn vzw Growfunding trekken we alvast het geboorteverlof tussen mannen en vrouwen gelijk.”
Jasper (33): “Ik denk dat het wel beter zou zijn moest de vader meer tijd krijgen dan twintig dagen. Je wil je kind leren kennen en je partner ondersteunen in al haar taken, dat is gewoon niet mogelijk als je na een maand voltijds begint te werken. De band met mijn kind is ook gewoon beter omdat ik er altijd was en veel taken op mij heb genomen. Ik zou er dus zeker voor pleiten om het uit te breiden en flexibeler te maken. Misschien moet je zelfs mensen verplichten om zes weken thuis te zijn, anders heb je altijd mensen die gewoon beginnen te werken.”
Kobe: “Met het veel te korte vaderschapsverlof hou je het idee in stand dat man moet gaan werken om het geld te verdienen, die tijd is toch al lang voorbij. Ik hoor ook bij mijn vrienden dat ze graag langer thuis willen zijn, maar dat dat niet zomaar gaat.”
Thomas (36): “Er zijn zo veel mensen waarbij het water al aan de lippen staat voor ze aan kinderen beginnen, niet enkel financieel, maar ook qua werk en stress. Door mannen enkel woordelijk aan te moedigen om vaderschapsverlof op te nemen ga je geen verandering beginnen. Je moet ook een wettelijk kader creëren waarin een man niet als slappeling wordt weggezet omdat hij er gebruik van maakt.”
Marc (65): “De eerste twee maanden is het echt nodig om met twee voor de baby te zorgen. Als een kind speciale zorgen nodig heeft, is een financiële tegemoetkoming noodzakelijk. Door mensen dit verlof niet te gunnen, ontneem je rechten van het kind en de familie.”
Renate (45): “Ik vind dat het vaderschapsverlof gewoon gelijk moet zijn aan moederschapsverlof. Je bent samen ouders geworden en je wilt er ook samen zijn. Nu neem je de man onmiddellijk iets af doordat je hem de tijd niet gunt om mee te stappen in het prille verhaal. Ik denk dat de huidige verdeling ook zorgt voor stereotiepe rolpatronen. Als de mama de hele tijd thuis is de eerste drie maanden en de papa niet, dan ben je snel vertrokken voor de rest van de tijd.”
Laurent (37): “Ik heb vijf dagen genomen net na de geboorte en de resterende vijf dagen heb ik gespreid over de vrijdagen. Dat werkte heel goed voor ons. Ik kan wel begrijpen dat als je vrouw nog veel zorgen nodig heeft je wel meer tijd nodig hebt. Maar ik heb niet echt het gevoel gehad dat ik nog veel langer moest thuis zijn. Je bent eigenlijk met twee aan het staren naar die baby.”
Bert (37): “Ik was de eerste man in de onderneming die ouderschapsverlof aangevraagd heeft. Voor vrouwen van mijn leeftijd en functie is dat vaak standaard, maar voor mij was dat een psychologische overwinning. Ik heb een collega die tijdskrediet opneemt om te gaan studeren: daar kan je als man trots op zijn, maar over ouderschap praten mannen niet. Het gaat niet over het werk, niet over sport, je kan daar niet mee uitpakken.
“Zeker in de beginjaren hebben vrouwen zo een leeuwendeel van de zorgtaak dat het voor een kindje heel gemakkelijk is om altijd naar de mama te gaan, want die band is natuurlijker. Ik geloof wel dat de band met een kind voor een deel biologie is, maar ook deels werkuren.”
Dries (45): “Er is een mentaliteitsprobleem dat je niet zomaar oplost met ouderschapsverlof of extra tijd. Ik denk dat het onderwijs hier een rol kan spelen. Mijn kinderen leren bijvoorbeeld dat vrouwen evenwaardig zijn aan mannen, terwijl wij dat niet zo uitdrukkelijk kregen op school.”
Tuur (36): “Ik zou voorstellen dat er een bepaalde verplichting komt voor ouderschapsverlof want de mensen die er voor openstaan gaan er gebruik van maken, maar de anderen niet. Ik zou het ook interessant vinden moesten we rechten kunnen doorgeven, zodat bijvoorbeeld mensen met minder flexibele contracten of zelfstandigen ouderschapsverlof kunnen overnemen van hun partner.”
Vanessa (40): “Ik heb nog tien maanden ouderschapsverlof die ik kan opnemen, maar ik doe het niet op dit moment omdat het financieel een heel stuk wegneemt uit mijn loon. Maar het zou me wel heel hard helpen. Ook voor mannen trouwens.”
Kobe: “Dankzij het ouderschapsverlof ben je bewust met je kinderen bezig. Je moet het niet inzetten om je tuinhuis af te breken.”
Thomas (36): “Ouderschapsverlof opnemen is moeilijk in mijn huidige job. Ik ken één persoon die dat opneemt en hij moet zich overdreven uiten als familieman. Ik zit een beetje met het gevoel alsof het niet mannelijk is om ouderschapsverlof op te nemen.”
Marc (65): “Als je jong bent moet je op het moment dat je kinderen krijgt aan veel dingen tegelijk denken. Het probleem is dat er bij de meeste mensen nog altijd, zeker voor mannen, in termen van carrière wordt gedacht. Ik denk dat er weinig mannen zijn die zich geroepen voelen om aan het begin van hun carrière te zeggen dat ze vertragen om voor de familie te zorgen. Degenen die ouderschapsverlof nemen op het werk, weten dat ze geen mogelijkheid hebben tot bevordering. Een tweede obstakel is het financiële plaatje. Mensen die kinderen krijgen zijn meestal mensen aan het begin van hun carrière, met een lening en veel kosten. De theoretische mogelijkheid om ouderschapsverlof te nemen wordt praktisch onmogelijk gemaakt. Tot slot is het misschien ook een kwestie van betere afspraken. We gaan er als man dikwijls van uit dat een belangrijk deel van de thuistaken wordt uitgevoerd door een vrouw. We zien als mannen niet voldoende wat een investering huishoudelijke taken zijn.”
Renate (45): “Ik heb collega’s bij de overheid die hun ouderschapsverlof niet hebben opgenomen, omdat ze een leidinggevende positie hadden en er werd duidelijk tegen hen gezegd dat ze die positie wel konden vergeten als ze ouderschapsverlof opnamen.”
Lauren (37): “Ik heb er nog niet over nagedacht, maar mijn vrouw heeft al eens een jaar vier vijfde gewerkt via ouderschapsverlof en ik denk wel dat ze dat nog eens zou doen. Het is niet enkel voor de kinderen, maar ook in het algemeen. In het weekend is er altijd een heel lijstje met dingen om te doen en je geraakt niet rond. Als zij dan al dingen heeft gedaan op haar vrije dag kan het weekend ook wel dienen voor leuke dingen.”
Nektar (47): “Maak van vier vijfde het nieuwe normaal. Zo heb je ook meer vacatures voor werkzoekenden. Als mensen minder stress hebben op hun werk is er minder stress thuis, dan hebben de kinderen ook minder stress en dan gaan ze zich beter concentreren op school. Dit is dus een win-win situatie.”
Jonathan (37): “Ideaal zou zij dat je met twee vier vijfde kan werken, maar dat is financieel moeilijk. Of een extra uurtje per dag zou al veel doen. Dan kan je als ouder nog beslissen om je kind in de opvang te laten en alvast thuis op te ruimen of het eten voor te bereiden.”
Jasper (33): “Maatschappelijk gezien moet er minder belang aan werk gehecht worden. De flexibilisering van de arbeidsmarkt is nu enkel in het voordeel van de werkgever. De nieuwe vierdagenwerkweek, dat is echt niet waar mensen op staan te wachten. We willen minder werken voor hetzelfde loon en dat zou ook perfect kunnen.”
Kobe: “Ik zie bij mijn vrienden dat ze heel weinig tijd hebben, ze zeggen dan bijvoorbeeld dat ze liever twee dagen thuis zouden zijn met hun kind. Mensen hebben nood aan meer tijd om te kunnen ademen, of betere werkuren. Anders ben je ook een soort weekend dad.”
Bart: “We werken te veel in onze maatschappij. Vijf van de zeven dagen van negen tot vijf en onze kinderen die soms van acht tot zes op school zitten. Dat is echt belachelijk. Mensen die voltijds werken, kinderen hebben en hobby’s doen, wat doen die nog voor zichzelf? Dat is bij ons soms vechten en opofferen.”
Thomas (36): “Ik zou graag meer tijd hebben thuis tijdens de week. Jules leert veel bij in de crèche en ze is graag bij haar grootouders, maar het zou fijn zijn om haar af en toe vroeger te gaan halen in plaats van na het werk door te knallen, eten maken, slapen enzovoort. Meer rust in die routine zou fijn zijn, zeker tijdens de korte winterdagen. Het Zweedse model van minder uren werken, bijvoorbeeld zes uur per dag, zou ik met open armen ontvangen.”
Vanessa (40): “Vroeger zag ik mezelf wel een stuk verantwoordelijkheid opnemen op professioneel vlak. Maar nu echt niet. Op dit moment in mijn leven wil ik alles zo gewoon mogelijk want ik heb thuis al zo veel aan mijn hoofd. Ik zou vooral meer me-time willen. Dat heb ik u absoluut niet en dat eist zijn tol wel.”
Bogas (25): “Mensen maken kinderen en dat zal altijd zo zijn, dus ik denk dat werkgevers dat beter kunnen omarmen en oplossingen zoeken om de werknemer meer te motiveren, in plaats van ervoor zorgen dat hij/zij buiten de lijntjes kleurt. Want nu ga je soms vroeger stoppen met werken om bij je kind te zijn en dan zeg je dit niet tegen je baas.”
Laura (25): “Ik werk hard, maar ik zou mijn tijd graag anders indelen, zoals heel vroeg beginnen en om vier uur vertrekken. Op mijn werk is deze mindset er nog niet. Ik heb het een tijdje geprobeerd, maar ik werd nog heel veel gebeld. Ze vinden dat ik een 9 to 5 mentaliteit heb, terwijl dat helemaal niet zo is.”
Jasper (33): “Toen de vroedvrouw langskwam, richtte zij zich altijd tot mijn vriendin. Hetzelfde met Kind en Gezin en de onthaalmoeder, die superveel foto’s en updates naar Gretl stuurt en amper iets naar mij, ook al sta ik even vaak aan de deur. Op die manier worden de mannen die meer willen doen minder betrokken.”
Walt (43): “In het kinderdagverblijf is mijn vriendin het primaire aanspreekpunt, maar dat hebben wij nooit gevraagd. Ze noteren ook hoe laat onze dochter werd gebracht en opgehaald en door wie. De helft van de keren staat er de naam van mijn vriendin wanneer ik ben geweest. Reclamecampagnes tonen enkel posters met vrouwen die zorgen. Ik herinner me een poster met een man, en dat ging over het shaken babysyndroom.”
Bart (34): “Ik ben altijd heel betrokken geweest. Ik heb denk ik altijd evenveel gedaan. Hetzelfde met pampers, dat deed ik misschien zelfs meer. Wanneer ik naar het ziekenhuis ging met Otto, was er een verpleegster verbaasd dat ik hem zo goed kon aankleden.”